Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

ΘΕΑΤΡΙΚΟ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ



                                          Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ

ΣΚΗΝΙΚΟ: Βουνό, βράχοι , έλατα , πέτρες
και πίσω συννεφιασμένος ουρανός .
ΡΟΛΟΙ  : Λένω Μπότσαρη, Κίτσαινα , Μαριγώ,
Τασιά , Μόρφω, Γιωργής, Νικολής,
Τούρκος 1ος,Τούρκος 2ος .

( Ανεβαίνουν στη σκηνή μία-μία οι Σουλιώτισσες
 αναμαλλιασμένες , φτάνουν στο γκρεμό ,
τον βλέπουν απότομα
κάνουν τρομαγμένες πίσω )

Κίτσαινα : Ωιμέ ! Αλίμονο Σουλιώτισσες ,
γυναίκες δόλιες κρίμα,
εδώ τελειώνει η στράτα μας ,
μην κάνετε ούτε βήμα .

Λένω Μπότσαρη :  Κατάρα εις την τύχη μας ,
κι αυτό το ριζικό μας ,
φτάσαμε οι άμοιρες
στον πιο κακό γκρεμό μας.

Μαριγώ:  Στο Ζάλογγο είμαστε οι έρημες
που η θέα φέρνει τρόμο,
φαίνεται πως στη βιάση μας ,
πήραμε λάθος δρόμο .

Τασιά: Και τώρα τι θα κάνουμε ;
Το λάθος δεν αλλάζει ,
πρέπει να αποφασίσουμε ,
ο οχτρός μας πλησιάζει.

Μόρφω : Οι Τούρκοι μας ζυγώνουνε ,
ακούγονται οι φωνές τους .

Κίτσαινα: Φωνές ; Βρισιές  δε λες καλύτερα ,
απ’ το δικό τους στόμα
λόγος καλός δεν έχει βγει ,
τουλάχιστον ακόμα.

Λένω Μπότσαρη    : Να πάμε ομπρός δε γίνεται ,
ούτε να αλλάξει ο δρόμος ,
στα χέρια τους θα πέσουμε
κι αν πάμε πίσω όμως.

                   
Μαριγώ :Α , όλα κι όλα Δέσπω μου ,
του Μπότσαρη άξια κόρη
κάλλιο να πέσω στον γκρεμό
σε τούτα δω τα όρη,
παρά να πέσω ζωντανή
στων άπιστων τα χέρια
που ‘χουν τα δαμασκιά σπαθιά ,
τα κοφτερά μαχαίρια .

Κίτσαινα:Δίκιο έχει η Μαριγώ ,
του Μπούρα η άξια κόρη

Μόρφω  : Κι εγώ μαζί της συμφωνώ
κι έχω την ίδια γνώμη ,
ο θάνατος καλύτερος
κι απ’ τη σκλαβιά ακόμη .

Τασιά : Γυναίκες μην τρελαίνεστε ,
ελάτε στα καλά σας,
τι έχουμε μικρά παιδιά ,
δέστε στην αγκαλιά σας .

Κίτσαινα : Κάλλιο  με το γιόκα μου
στην γκρέμνα να πηδήσω
παρά σε χέρια άπιστων
να τόνε παρατήσω.


Μπέσα δεν έχει η Τουρκιά ,
τα αδέρφια βάνει χώρια ,
οι κόρες σκλάβες θα γενούν ,
γενίτσαροι τα αγόρια.



Τασιά : Μπροστά μου χάσκει ο γκρεμός ,
οι Τούρκοι από πίσω ,
με το μωρό στην αγκαλιά ,
πώς να τ’ αποφασίσω ;


Ήταν γραφτό για μένανε ,
το χάρο να ανταμώσω ,
             τον Κίτσο,  το μονάκριβο ,
         πώς να τόνε σκοτώσω .

Λένω Μπότσαρη  : Άστε τα λόγια τα πολλά ,
μιας κι ήρθαμε εδώ πάνω,
απόφαση χρειάζεται ,
τίποτα παραπάνω.


Το θάνατο τον χόρτασα
από μικρή κοπέλα ,
τι έχω χάσει σύζυγο ,
αδέρφια και πατέρα .

Για αυτό το λέω καθαρά ,
δε με φοβίζει ο χάρος
να πέσω πρώτη στο γκρεμό
εγώ έχω το θάρρος .



Μαριγώ  : Κάνε συ Λένω μ’ την αρχή ,
κι εγώ σ’ ακολουθώ
από μικρή κι ανύπαντρη
το θάνατο αψηφώ.


Κίτσαινα :Ούτε και με στο σόι μου
χαρίστηκε η μοίρα
κι από νια και νιόπαντρη
το ‘φερε να ΄μαι χήρα.


Για αυτό μην περιμένετε
κι εγώ να κάνω πίσω ,
με τη Μαριώ στην αγκαλιά
εσάς θα ακολουθήσω.


Πατέρα δεν εγνώρισε ,
απ’ το σκληρό το χάρο,
εγώ της έδωσα ζωή ,
εγώ θα της την πάρω.




Μόρφω  : Αφού τ’ αποφασίσατε
κι εγώ είμαι μαζί σας
θυσιάζω τη γλυκιά ζωή ,
μαζί με τη δική σας .


Πέτρα να γίνουν οι καρδιές ,
οι ψυχές μας αγιοκέρια ,
και ούτε μία ζωντανή
εις των Τουρκών τα χέρια .


( Η Τασιά τρομαγμένη κάνει δυο βήματα πίσω )

Τασιά : Εγώ γυναίκες δεν μπορώ
τέτοιο κακό να κάνω,
μαζί με το παιδάκι μου
να πέσω να πεθάνω.



Θα περιμένω μόνη μου
τον Τούρκο να ζυγώσει,
κι όρκο θα κάμω στο Θεό ,
αυτός να μας γλιτώσει .


Κίτσαινα : Όπως το θέλεις κάν’ Τασιά
κι ο Θεός μαζί σου ,
δική σου είναι η ζωή
κι η απόφαση δική σου .



Μόρφω : Μιας και τ’ αποφασίσαμε ,
να ο γκρεμός μπροστά σας ,
πάρτε τα βρέφη αγκαλιά ,
κρατάτε τα παιδιά σας.



( Πλησιάζουν  ο Γιωργής με το Νικολή )



Γιωργής  : Μάνα γιατί στεκόμαστε ,
γιατί δεν προχωρούμε ;
Έχουμε εδώ ώρα πολλή ,
μάνα καθυστερούμε .




Νικολής  : Οι Τούρκοι πλησιάζουνε ,
και …σεις είστε λυπημένες ,
δεν έχω δει Σουλιώτισσες
να είναι δακρυσμένες .


Κίτσαινα  :Μέχρι εδώ είναι Νικολή ,
δεν πάει παρακάτω ,
εφτάσαμε στο Ζάλογγο ,
τον αψηλό το βράχο .


Γιωργής : Μα , αν είναι έτσι μωρέ θεια
και δεν έχει άλλη στράτα ,
οι τούρκοι θα μας πιάσουνε ,
ζυγώνουνε αράδα.


Νικολή : Μάνα τι θα απογίνουμε ,
αν  οι άπιστοι μας φτάσουν ;
Εμάς θα μας  στείλουν στην Τουρκιά
και εσάς θα σας χαλάσουν .

Μόρφω  : Αυτό το ξέρουμε καλά
κι  έχουμε πάρει θέση ,
με τα παιδιά της καθεμιά
εις τον γκρεμό να πέσει .


Καμιά μην  πέσει ζωντανή
στων άπιστων τα χέρια ,
ούτε κι εσάς ν’ αφήσουμε
καημένα λιανοπαίδια .




Γιωργής : Τα βρέφη που ‘χετε αγκαλιά
δε θα το καταλάβουν ,
και πως θα πέσουν στο γκρεμό
χαμπάρι δε θα πάρουν .


Μα εμείς μεγάλοι είμαστε
και το μυαλό μας κόφτει ,
δεν είναι κρίμα κι άδικο
να χάσουμε τη νιότη ;


Νικολής : Μη σε τρομάζει ο θάνατος ,
να ΄σαι δειλός δεν κάνει ,
κι εδώ να μείνουμε Γιωργή
ο οχτρός θα μας ξεκάνει .


Αν σε έβλεπε ο γέρος σου
να κλαψουράς σαν κόρη ,
ο χάρος θα σ’ αντάμωνε
απ’ το δικό του βόλι .


Κίτσαινα :  Ακούτε … οι Τούρκοι φτάνουνε ,
σε λίγο θα μας πιάσουν .


Λένω Μπότσαρη : Εμπρός γυναίκες , ξεκινώ ,
τα χέρια οι άλλες να πιάσουν .


Μαριγώ  : Λένω …

Λένω Μπότσαρη:   Τι είναι Μαριγώ ;
Γιατί δε με γυροφέρνεις ;


Μαριγώ : Να , κάτι θέλω να σου πω
και μη με αποπαίρνεις .
Αν είναι να πεθάνουμε
σ’ αυτόν εδώ τον τόπο ,
τότε να το εκάμουμε
με θαρραλέο τρόπο .


Πιάστε γυναίκες ένανε
τραγούδι με μεράκι
να αντιλαλήσουν  οι κορφές ,
όλες απ’ άκρη σ’ άκρη .


Κι όπως θα γυροφέρνουμε
μες του χορού τη ζάλη ,
μια-μια να πέφτει στο γκρεμό
με όρθιο κεφάλι .

Όλες μαζί : Δίκιο έχεις Μαριγώ ,
έτσι να  γίνει πρέπει .




Λένω Μπότσαρη:
Κίτσαινα που ΄χεις τη φωνή
κελαρυστό νεράκι ,
Κάνε εσύ πρώτη την αρχή ,
πες ένα με μεράκι .

Κίτσαινα :
Εγώ Λένω του Μπότσαρη
ξέρω όλο μοιρολόγια ,
Και στις γυναίκες του Σουλιού
δεν πρέπουν τέτοια λόγια .

Μόρφω :
Σωπάτε ορέ Σουλιώτισες ,
στο νου μου κάτι  ήρθε ,
Εγώ θα πιάσω το σκοπό
και σεις ακολουθείτε .







( Αρχίζει να τραγουδάει  « Στη στεριά δε ζει το ψάρι »
και οι άλλες ακολουθούν  . Κάθε μια που φτάνει στην άκρη της σκηνής
πηδάει έξω απ’ αυτή. Η Τασιά  κάθεται σε μια άκρη ,
παρακολουθεί αμίλητη και σταυροκοπιέται .
Μόλις πέφτουν όλες μπαίνει στη σκηνή ένας Τούρκος .)





Τούρκος 1ος :
Άτιμες Σουλιώτισσες
που είστε ορέ κρυμμένες ;
Δεν σας αντάμωσα ως εδώ
ορθές ή πεθαμένες .


Από δω δε βγάζει πουθενά ,
δεν έχει δρόμο άλλο ,
Τότε που χαθήκατε ;
Ερώτημα μεγάλο.


Μα να , είναι μια εδώ ,
τι έγινε θα ξέρει,
κι αμέσως πρέπει να μου πει
αν τη ζωή της θέλει .

Τασιά  :
Τούρκε μην ψάχνεις άδικα
γύρίσε στον πασά σου ,
έπεσαν όλες στον γκρεμό
που χάσκει εδώ μπροστά σου .


Προτίμησαν το θάνατο
απ’ τη σκλαβιά τη μαύρη ,
και μόνο εγώ δείλιασα
και κάθισα στην άκρη .

Τούρκος  1ος  :
Πήδησαν όλες στο γκρεμό ;
Δεν το καταλαβαίνω .

Τασιά  :
Αυτές ήτανε όλες τους
από σπουδαίες φάρες ,
και η ζωή δεν έκανε
ποτέ στις δόλιες χάρες .


Μόνο εγώ εκιότεψα
απ’ την κακή μου τύχη ,
γιατί είμαι κόρη απ’ αλλού
κι ήρθα στο Σούλι νύφη.



Τούρκος 1ος:
Έλα ορέ Γκιαούρισσα
στα χέρια να σε βάλω ,
και σένα και το γιόκα σου
πεσκέσι να  σας πάω .


Το χαρέμι του πασά
εσένα  περιμένει
το γιο  να στείλω στην Τουρκιά ,
γενίτσαρος να γένει .

Τασιά:
Κάνε στην άκρη Τουρκαλά ,
μέριασε να περάσω ,
ακόμα δεν είναι αργά
κι εγώ σ’ αυτές να μοιάσω .


Θεέ μου δώσε μου δύναμη ,
να σβήσω την ντροπή μου
και δέξου στην αγκάλη σου
κι εμέ και το παιδί μου .

( Και λέγοντας αυτά πηδάει κι αυτή στο γκρεμό )

ΤΕΛΟΣ

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ


ΠΟΙΗΜΑΤΑ 25ης  ΜΑΡΤΙΟΥ


ΟΙ ΤΣΟΛΙΑΔΕΣ

Οι γενναίοι μας τσολιάδες
με τη φούντα, το σπαθί,

πολεμήσαν σα λιοντάρια,

για πατρίδα, για τιμή.
Σαν απόγονοι εκείνων
ας φωνάξουμε, παιδιά:
Ζήτω η ένδοξη Ελλάδα!
Ζήτω, ήρωα τσολιά!


25Η  ΜΑΡΤΙΟΥ

Σήμερα λάμπει γελαστός

ο ήλιος στην Ελλάδα

κι η δάφνη που ?χε μαραθεί
γέμισε πρασινάδα.
Σήμερα φτάνει η Λευτεριά
βγείτε να τη δεχτείτε
κι όσοι ζωσμένοι τ? άρματα
κι όσοι σκυφτά θωρείτε.


25Η ΜΑΡΤΙΟΥ

Νέα αυγή γλυκοχαράζει

λάμπει ο ουρανός κι η γη

κι η Ελλάδα μας γιορτάζει
νέα δόξα και τιμή.
Ζήτω η λεβεντογέννα
Ρούμελη με το Μωριά!
Ζήτω το Εικοσιένα
που ?φερε τη Λευτεριά!


ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

Στρατηγέ Κολοκοτρώνη

γέρο του Μωριά

το σπαθί σου λευτερώνει
κάστρα και χωριά.
Της παλικαριάς το κάστρο
είσαι το τρανό
και της λευτεριάς το άστρο
το πιο φωτεινό.


25Η ΜΑΡΤΙΟΥ

Να ΄την έφτασε και φέτος

της Ελλάδας η γιορτή

και μεις όλα τα παιδάκια
έχουμε χαρά τρανή.
Τι κι αν είμαστε μικρούλια
και δεν ξέρουμε πολλά
η καρδιά μας όμως ξέρει
την Ελλάδα ν΄αγαπά.


ΞΥΠΝΑΤΕ ΣΟΥΛΙΩΤΟΠΟΥΛΑ

Ξυπνάτε Σουλιωτόπουλα,

Σουλιώτισσες ξυπνάτε,

ζωστείτε πάλι τ΄άρματα
κι αλύπητα χτυπάτε!
Εχθροί καινούριοι πάτησαν
τα δοξασμένα μέρη,
φρουροί σταθείτε τους γκρεμούς
με το σπαθί στο χέρι!


25Η ΜΑΡΤΙΟΥ

Με των πουλιών το ξύπνημα

με της αυγής την αύρα

το σύνθημα ξεχύθηκε
από την Αγια Λαύρα.
Σταμάτησε το ψάλσιμο
βρόντησε το κανόνι
κι ο Δεσπότης Γερμανός
το Γένος ξεσηκώνει.


ΤΟ ΦΛΑΜΠΟΥΡΟ

Για ποιον κεντάς το φλάμπουρο;

μην το κεντάς για μένα;

Θέλει σπαθί το φλάμπουρο
κι εσύ σπαθί δεν έχεις.
Πάω για να ζωστώ σπαθί
και κοφτερό μαχαίρι,
για να κρατώ περήφανα
το φλάμπουρο στο χέρι.


ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ

Ελευθεριά ή θάνατος

στους Έλληνες φωνάζει

και στις αδούλωτες ψυχές
χαρά κι ελπίδα στάζει.
Βροντούν τα όπλα, τα σπαθιά
γυαλίζουν στον αέρα!
Εικοσιπέντε του Μαρτιού
ευλογημένη μέρα.


ΜΙΑΟΥΛΗΣ

Της Ύδρας γέννημα εγώ

τους Τούρκους πολεμούσα

για σε πατρίδα μου γλυκιά
έκανα ότι μπορούσα.
Τα πλούτη, τα καράβια μου
τα χάρισα σε σένα
και τώρα τα ελληνόπουλα
ζούνε ευτυχισμένα.


ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ

Στις θάλασσες πολέμησα

με λένε Λασκαρίνα

και στον αγώνα έγινα
γενναία Μπουμπουλίνα.
Στη θάλασσα κι άλλα παιδιά
μαζί μου αντρειωμένα
πολέμησαν με μια ψυχή
κι έγιναν δοξασμένα.
Είμαι πολύ περήφανη
που έγινα θυσία
τώρα στην Ελλάδα μας
λάμπει ελευθερία.


ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ?21

Αθάνατοι, λαμπροί εσείς

ήρωες της πατρίδας

στον κόσμο στείλατε παντού
μηνύματα ελπίδας.
Πως ναι! αξίζει οι λαοί
μόνοι να πολεμάνε
και σαν τα βάζουν με πολλούς
μπορούν να τους νικάνε.
Φθάνει να έχουν την καρδιά,
το θάρρος, την ανδρεία,
την τόλμη, την αγάπη σας
για την ελευθερία.



ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ
Περήφανος αισθάνομαι
βαθιά μες στην καρδιά μου
για την ένδοξη ιστορία μου
και την κληρονομιά μου.
Που άφησαν για πάντοτε
οι Έλληνες πρόγονοί μου
δοξάζοντας τη χώρα μου,
το Έθνος, τη Φυλή μου.


ΣΤΟ ΣΟΥΛΙ

Εκεί στο Σούλι πάνω

περήφανοι Σουλιώτες

γίνηκαν της πατρίδας
γενναίοι στρατιώτες.
Χρόνια ο Αλής να πάρει
το Σούλι πολεμούσε
μα πάντα ντροπιασμένος
στο σπίτι του γυρνούσε.


25Η ΜΑΡΤΙΟΥ

Η πατρίδα μας γιορτάζει

η σημαία μας γελά

Χαίρε ο άγγελος φωνάζει
στη γλυκιά μας Παναγιά.
Εικοστή Πέμπτη Μαρτίου!
όμορφη διπλή χαρά
όλοι χαίρονται και λένε
Ζήτω! Ζήτω η Λευτεριά!


ΕΛΛΑΔΑ

Ποια είναι αυτή η περήφανη

η κόρη που αστράφτει

που φως σκορπάει τριγύρω της
και σαν τον ήλιο λάμπει;
Είναι η Ελλάδα η χώρα μας
που μέσα στους αιώνες
πάντα τη στεφανώνουνε
θαύματα και αγώνες.


ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Για τη γλυκιά πατρίδα μου

τα πάντα θυσιάζω

για να 'ναι αυτή ελεύθερη
εχθρούς δε λογαριάζω.
Αρπάζω το ντουφέκι μου
κι όλα τα παρατάω
κι εκεί στην πρώτη τη γραμμή
τρέχω και πολεμάω.


25Η ΜΑΡΤΙΟΥ

Εικοσιπέντε του Μαρτιού

ευλογημένη μέρα!

Οι ουρανοί αγάλλονται
κι η Ελλάδα πέρα ως πέρα.
Εικοσιπέντε του Μαρτιού
η Λευτεριά γιορτάζει!

Χτυπάτε τους τυράννους σας,
τυράνναγες τυράννου

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1821

Ήρωες τιμημένοι

λεβέντες, παλικάρια

του ‘21 αθάνατοι
φανήκατε λιοντάρια.
Η δόξα σας φωτίζει
όλη την οικουμένη
και η μορφή σας μοιάζει
σαν να 'ναι αγιασμένη.


25Η ΜΑΡΤΙΟΥ

Διπλή γιορτή γιορτάζουμε

κι όλοι πολύ θαυμάζουμε

τ' αντρεία παλικάρια
του εικοσιένα λιοντάρια.
Ο Γαβριήλ στην Παναγιά
δίνει τον άσπρο κρίνο:
Πως θα γεννήσεις το Χριστό
υπόσχεση σου δίνω.
Οι σκλάβοι ξεσηκώθηκαν,
ο πόλεμος αρχίζει.
Σπαθιά στον ήλιο έλαμψαν
κι η λευτεριά ελπίζει.


25Η ΜΑΡΤΙΟΥ

Χρόνια πολλά αμέτρητα

ήτανε σκλαβωμένη

η όμορφη Ελλάδα μας
που είναι τιμημένη.
Μια μέρα σαν και σήμερα
τα’ αθάνατα παιδιά της
όλα μαζί ορκίστηκαν
για την ελευθεριά της.
Πολέμησαν και νίκησαν
σε θάλασσες και όρη
και λευτεριά ξανάδωσαν
στη σκλαβωμένη κόρη.